Een grote veranda verwelkomt degenen die deze boerderij in Vitorchiano naderen. Het is een oude boerderij tussen olijfbomen, die bijna volledig intact is bewaard gebleven, zonder omwentelingen, juist omdat het op een afgelegen locatie ligt, op ongeveer 2,5 km van het dorp Vitorchiano, een van de mooiste in Italië. Op de begane grond waren er oorspronkelijk de stallen, terwijl de bovenste verdieping, met uitzicht op de veranda met een reeks uitgelijnde, vierkante en kleine ramen om te beschermen tegen de kou van de winter, evenals een groot terras, bedoeld was voor boeren. De renovatie die het transformeerde in het huidige gastvrije huis, werd gedaan met respect voor de oorspronkelijke omtrek, en alle renovaties, van het dak tot de vloer, werden gemaakt met gerecyclede materialen van de plaats.

Over het gazon dat uitkijkt op het huis daalt u af naar een terras van het land waar een zwembad is gecreëerd. De vorm van het zwembad volgt het profiel van de tuin en aan de ene kant is een oneindigheid van de terracotta vloer, terwijl aan de andere kant de rand bijna uitkijkt over de vallei, waardoor de indruk wordt gewekt dat je uitkijkt over oneindigheid.

Bij het betreden van het huis ziet u onmiddellijk een grote passerende open haard, herbouwd op het spoor van een reeds bestaande open haard die de eetkamer van de woonkamer scheidt. Vroeger gebruikt om de twee kamers tegelijkertijd te verwarmen, helpt de open haard vandaag om dat gevoel van continuïteit tussen de ruimtes te creëren, ook onderstreept door de gebogen doorgangen in de muren. De terracotta vloer en de zichtbare balken van het houten plafond zijn goed verbonden met het antieke en tegelijkertijd verfijnde meubilair van het hele huis: antieke vazen, antieke lampen en, recht boven de open haard, negentiende-eeuwse gerechten. De muren, gestuct in rustiek, weerspiegelen de beige kleur, zacht en warm, van de buitenkant, zo typisch in de lokale traditie. Alleen in de keuken, naast de peperino stenen open haard, valt de kleur op van de travertijn marmeren tegels die, samen met de romantische geborduurde gordijnen, het raam met uitzicht op het groen lijken te omlijsten.

Het hele gebied is onderhevig aan ernstige landschaps- en archeologische beperkingen, denk maar aan het laatste stuk onverharde weg dat dateert uit de Etruskische tijd, die de bovenste Tuscia Viterbo met Orvieto verbon